నిశాగంధి(Night-Catctus)

ఈ కటికచీకటి రాత్రి కదలబారుతుంది

అంతవరకు నేనిక్కడ చేయాల్సిందొకటే

ఈ తిమిరాన్ని వెలిగించి

పరిమళాలతో ముంచెత్తడం..

నా సహస్రదళాలను తెరచుకుని

నా మోక్షమైన

సూర్యుడికి నమస్కరించేందుకు ఎదురుచూస్తున్నా..

దారినపోయేవాళ్ల కంటికి ఆనని

అతి చిన్న, అతి మామూలు మొక్కకు పూచాను

అయినా అపురూప జీవనహేలను నేను

నేను చెప్పొదొకటే, నేనో పువ్వును!

అందుకే సౌందర్యం, స్వరూపం అడిగితే

నేనో పువ్వును, అసామాన్య పువ్వును

నన్ను చూడండి అని బదులిస్తా!

మేఘపు అంచులు దిగి

వాన నన్ను మూద్దాడినపుడు నాలో పులకరింత

మొక్కల, వృక్షాల మౌనవేణువయిన

ఈ నేలమీది దేవతవు నువ్వని

వాన నాతో అంటుంది

ఈ చీకట్లో నేను సాక్షాత్తూ

వర్షపు పుష్పహృదయానివేనని అంటుంది

నేను ప్రకాశించాలని

నాకు తెలియకుండానే

అనేక ఉదయ మధ్యాహ్న సంధ్యలూ వెలిగించాయి నన్ను

గత సమస్త సూర్యులతో,

సందేశం లేకుండా అబ్బురంతో

పలుకు లేని ఆహ్వానంతో

కాంతులీనాలని వదలిపోయాయి ఈ చీకట్లో

నిజానికి నేను నీ లోపలి కమలపు ప్రతిబింబాన్ని

చూడు నన్ను!

నీ కళ్లను వెలిగించాను

ఈ రాత్రి నువ్వు చూసినప్పుడు

నీ హృదయంలో ఉన్నట్టుండి ఆ పువ్వును కనుగొని ఉంటావు

అక్కడ నేనున్నాను నీకోసం

దాని ప్రతిబింబాన్ని చూడ్డానికి.

అపుడు నువ్వూ నేనూ ఒకటే

నీలా నాకూ బోలెడు అశ్చర్యం

నేనెక్కడిదాన్నో నాకు తెలియదు

ఇక్కడికెలా వచ్చానో కూడా తెలియదు

క్షణక్షణం ఎన్నెన్నో జరిగిపోతున్నాయ్

ఎన్నెన్నో రేకులు వికసిస్తున్నాయ్

క్షణక్షణం గడచిపోయే కాలంలా

ఒకటి వెళ్లమారిపోయేలోపే

మరో అనుబంధం

మట్టినుంచి వేళ్లకు

వేళ్లనుంచి కాండానికి..

కొమ్మల్లో తెరుచుకునే కాండపు లోపలి ప్రవాహాలు

ఎన్నెన్నో రసాల్లో మునకలేసి

ఒక రూపం నుంచి మరో రూపానికి

సాగింది ఈ తనువు

వికసించిన చిరు మొగ్గదాకా.

తొలిసారి గాలి తాకగానే

మొదలైంది విస్మయం

ఎక్కడి నుంచి? ఎక్కడికి?

నలుదిక్కులా నిండిన నిబిడాశ్చర్యం.

ఏం జరగనుందో నాకు తెలుసా?

జరిగేది ఎక్కన్నుంచి మొదలవుతుందో

ఇప్పటికైనా తెలుసా?

నేను ఒంటరిగా వచ్చినట్టుంది

నిజమేనా?

ఒంటరిగానే వచ్చానా,

ఒంటరిగా వెళ్లిపోవాలా?

తెలుసా నాకు?

నా దోనె నిండా అలవిగాని సౌందర్యం

.. నన్ను తెచ్చింది దోనె కాదంటావా?

మరైతే  చీకట్లోంచి నేనెలా వచ్చాను?

నా దోనె కదిలినపుడు ఎలా ఎగిరిపోవాలనుకున్నాను

ఎగరకుంటే, ఈ రాత్రి ఇక్కడ మెరుపులా ఎలా వచ్చిపడ్డాను?

మనిద్దరం యాదృచ్ఛికంగా కలిశాం

యుగయుగాల బాట పయనించి.

పరస్పరం చూసుకోవడం పూర్తయేలోపు

సంతోషంగా గడిపేద్దాం

మనం వెళ్లాల్సిన వేర్వేరు బాటల సాంతం

మన కలయిక నా పత్రాల ఒడిలో పవిత్రంగా పదిలం

నేను దాన్ని తనివితీరా ఆస్వాదించాను

సంతోష చకిత పుష్పాన్ని నేను

ఈ ప్రపంచాన్ని, ఈ మొత్తం ప్రపంచాన్ని చూడ్డానికి

ఒక్కసారి ఒకేఒక్కసారి ఇలా వచ్చాను

మిగతాదంతా మరచిపోయాను.

ఇక్కన్నుంచి నిష్ర్కమించలోపు

ఇంకే అర్థాన్నీ వెతకను.

అంధేరీ, ఆగస్టు 29, 1973

                         తెలుగు: వికాస్